Bardzo często w życiu spotykamy się z pojęciem karmy człowieka, to pojęcie jest różnie interpretowane nie tylko przez religie, filozofie a także indywidualnego człowieka.
Pojęcie karmy w buddyzmie, hinduizmie i religiach dharmicznych, jest to przyczyna, rozumiana w sensie prawa przyczyny i skutku. Prawo przyczyny i skutku zwane jest także jako kamma-vipaka – działanie-owoc.
Czynnikiem, który decyduje o moralnej wartości każdego działania, jest towarzysząca mu wola lub zamiar, która jest oceniana jako dobra lub zła. Wchodząc w obecne życie ziemskie , człowiek ma zazwyczaj za sobą długą przeszłość – duszy, które najczęściej nazywane jest karmą.
A takie wiadomości na ten temat uzyskałam z przekazu channelingowego „Głosy”;
…Aby wyjaśnić pojęcie karmy , trzeba zacząć od pojęcia duszy. Dusza jest elementem stałym, niezniszczalnym, jest energią stałą , częścią Wszechświata, która może istnieć w różnych formach, także cielesnej. Dusza czyli niezależne istnienie – wradza się w ciało człowieka jako nośnik energii stałej, dzięki temu może działać i zaistnieć w świecie materialnym.
Ciało człowieka jest częścią świata materialnego, ma świadomość która łączy go z tym światem i podświadomość, która pomaga łączyć się z wewnętrzną świadomością – duszą. Dusza jako energia stała, jest nieśmiertelna częścią człowieka, która istnieć będzie bez względu na długość życia ciała. Podczas takiego jednego życia ciała, człowiek żyjąc czyli także działając , podejmując różne decyzje, nabywa karmę czyli efekt swojego działania, która ma wpływ na jego późniejsze wcielenia.
Różne karmy z różnych wcieleń , mogą mieć wpływ na dane życie, w zależności od indywidualnego programu czyli przeznaczenia, z jakim człowiek przychodzi na świat materialny. W realizacji przeznaczenia w danym życiu człowiek ma także możliwość wyboru, wolną wolę. Ale są też takie sytuacje w jego życiu, gdzie sprawy muszą dokonać się , bez względu na jego wolną wolę. Wszystko zależy od indywidualnego programu danego człowieka na życie, czyli indywidualnego przeznaczenia, tego, czego człowiek ma dokonać w danym życiu.
Czasami może być to niezrozumiałe dla niego, dlaczego musi przejść przez niektóre sytuacje i okoliczności życiowe, ale jest to ściśle związane z indywidualnym przeznaczeniem na to wcielenie duszy. Człowiek posiadając zmysły, a z nimi powiązane emocje i uczucia, odbiera świat i wydarzenia go otaczające przez ich pryzmat, taką ma percepcję odbioru sytuacji. Oceniając daną sytuację, głownie kieruje się oceną, czy jest z niej zadowolony czy też nie, czy przyniosło mu to korzyści czy straty, czy jest dzięki temu szczęśliwy czy też nieszczęśliwy.
Dusza jako energia stała, tych pojęć i niosących z tego tytułu ograniczeń nie posiada, ponieważ te określenia i odczucia dotyczą świata materialnego. Człowiek posiadając system nerwowy, który przetwarzając impulsy i doznania z zewnątrz, ocenia czy jest mu dobrze i przyjemnie, czy też coś go boli i jest to sytuacja zagrażająca komfortowi lub długości życia ciała, jest przez to ograniczany, można powiedzieć w pewien sposób kontrolowany w działaniu. Dusza jest wolna od tych doznań, przez nie nie można jej ograniczyć w działaniu. Jej ograniczeniem w świecie materialnym jest niemożność działania materialnego, do tego służy jej ciało. Tworzą razem pewną jedność jestestwa, działania, przeobrażania się czynów, myśli, emocji w energię, którą emitują na zewnątrz – do Wszechświata, która także staje się prawem przyczyny i skutku. W ten sposób dusza realizuje swój plan działania w świecie materialnym. Z punktu widzenia duszy , doznania ciała nie są sprawą najważniejszą, tylko jest nią indywidualny cel realizacji, lub współuczestniczenie w realizacji celu dotyczącego innych jednostek.
Możemy powiedzieć , że mamy do czynienia z pewnym mechanizmem odradzania się dusz w świecie materialnym na ziemi, jako matrycy, którą w pewien sposób kontroluje, nadaje rytm działania karma i przeznaczenie, która jednak uwzględnia wolność wyboru, z którego powstaje następna karma i przeznaczenie.
W ten sposób toczy się życie duszy w świecie materialnym , w kole życia przyczyny i skutku….
Cały wszechświat jest przejawem działania energii, człowiek jest również jej transformatorem. Absorbuje ją z pożywienia, powietrza, słońca i przetwarza na ruch mięśni, pracę mózgu. Gdy używa swojej energii dla wykonania czynu użytecznego dla innych, nazywamy taki czyn „dobrym”, a gdy używa jej dla szkody i krzywdy innych, nazywamy taki czyn „złym”.
Rozpoczynając nowe życie na ziemi, przynosimy ze sobą z poprzednich żyć- wcieleń duszy, dobrą i złą karmę, która składa się z różnych energii nośnych. Energie z różnych planów życia duszy, nie są równe w swej sile i wartości, oraz wpływie na przeznaczenie człowieka w obecnym życiu.
Karma będąca energią, w miarę swojego działania wypełnia pewną „prace”, która wywołuje w życiu człowieka reakcje, sprowadza skutki, sama zaś wyczerpuje się, ale”praca wykonana” sprowadza ponownie swój skutek tworząc nową karmę, zależną od rodzaju reakcji człowieka, od jego stosunku i działania, którym sam może kierować.
Człowiek jest cząstką społeczeństwa w którym żyje, przez to każda jego myśl, uczucie i czyn, działa w mniejszym lub większym stopniu na jego bliźnich i otoczenie , w zależności od ich fizycznej czy psychicznej bliskości – jako na odbiorców jego różnych energii. Każdy użytek jaki robi z tych energii, pomagając lub przeszkadzając całości, której sam jest cząstką, pociąga za sobą pewien skutek dla niego samego.
Każdy rodzaj energii sprowadza swój karmiczny skutek, gdyż „co człowiek jako wcielenia duszy sieje, to i potem jako człowiek w tych wcieleniach zbiera”.
